"Dómarann í sturtu!"

Þriðjudagur 18. apríl 2009

Undanfarin ár hef ég öðru hverju verið fenginn til að vera dómari í leikjum yngri flokka hjá knattspyrnudeild Aftureldingar hér í Mosfellsbæ. Það er langt því frá að ég sækist eftir miklum frama á þessum vettfangi heldur kemur þetta til að illri nauðsyn því flest knattspyrnufélög eru oft í miklum vandræðum að fnna dómara á leiki sína. Fyrir nokkrum árum tókum við okkur til, nokkrir pabbar, og fórum á dómaranámskeið þanng að það myndaðist kjarni af dómurum hér í Mosfellsbæ. Dómgæslan er líka ágætis heilsurækt enda mældi einn í hópnum að í venjulegum leik sé dómarinn að hlaupa 5-8 km. Dómarastarf er þó eitt vanþakklátasta starf sem til er enda fá dómarar sjaldnast hrós, í besta falli þögn. Oft er verið að tuða og koma með aðfinnslur sem sjaldnast eiga við rök að styðjast. Yfirleitt er þó bara gaman að fara út að hlaupa í fríska loftinu og gera íþróttafélaginu gagn í leiðinni. Í kvöld fór ég á knattspyrnusvæðið á Tungubökkum hér í Mosfellsbæ þar sem ég dæmdi leik í 3. flokki karla (15-16 ára). Afturelding beið þar lægri hlut fyrir Þrótti. Það var í mörg horn að líta í dómgæslunni eins og oft vill verða hjá þessum aldursflokki, enda ungir menn sem eru að sligast undan hormónaflæði

Mynd dagsins er af dómaranum mér með rauða spjaldið á loft en ég varð, því miður, að lyfta því tvisvar á loft í leik kvöldsins.