Surtarbrandsnámurnar í Stálfjalli

Laugardagur 27. júní 2009

Í gærkvöldi, eftir afmælisveislu ömmu, brunuðum við fjölskyldan á Rauðasand á sunnanverðum Vestfjörðum (skildum reyndar Magnús Árna eftir heima). Þar hittum við fyrir göngu- og gleðihópinn Hvatbera sem við erum félagar í, en um 40 manns voru mættir í tjaldbúðir hópsins á Rauðasandi. Hvatberarnir fara einu sinni á ári í gönguferð og að þessu sinni voru Rauðisandur, Látrabjarg og nágrenni á dagskránni. Við misstum reyndar af tveimur fyrstu dögum ferðarinnar, m.a. siglingu fyrir Látrabjarg með tilheyrandi eggjaáti. Í dag gekk hópurinn yfir á hið sögufræga eyðibíli Sjöundaá, skoðuðum vitann í Skor og gengum hinar hættulegu Geirlaugarskriður yfir að Surtarbrandsnámunum í Stálfjalli. Það er nú allt of langt mál á lýsa þessum frábæra degi hér en hluti hópsins var ferjaður til og frá milli Skorar og námanna af öryggisástæðum. Veðrið var hreint frábært og þegar komið var í tjaldbúðir um 22:30 um kvöldið var slegið um dúndur grillveislu og sungið, drukkið og spjallað til tæplega 3 um nóttina. Meiriháttar dagur!!!

Það er úr mjög mörgum skemmtilegum myndum að velja í dag en ég held að það óvenjulegasta hafi verið að ganga um surtarbrandsnámurnar í Stálfjalli. Þetta eru námur sem gerðar voru á árunum 1913-15. Námurnar eru um 5 metra breið göng (2 metrar á hæð) neðst í fjallinu, þar sem brúnkol (surtarbrandur) voru unnin en þau voru notuð til kolagerðar. Göngin eru nokkrir rangalar en hrunið er fyrir einn gangamunnan og bara lítið gat ennþá á öðrum munna til að komast inn um. Mjög merkilegt að koma þarna en mæli ekki með að þarna sé farið nema með kunnugum. Mynd dagsins er af mér inn í námunni, en þar er auðvitað alveg kolniðamyrkur!

Athugasemdir

[Haraldur Rafn Ingvason, 29.6.2009 kl. 23:10]

Einn góðan veðurdag þarf maður að komast í þessar námur. Annars mæli ég með að þú reynir að komast í siglingu undir Látrabjarg, á þessum tíma er það engu líkt.